فیلمهایی که می بینیم..

یادداشتهای روزانه درباره فیلمهایی که می بینیم..

فیلمهایی که می بینیم..

یادداشتهای روزانه درباره فیلمهایی که می بینیم..

Shoot 'Em Up

(2007) shoot'em up  

نویسنده و کارگردان: مایکل دیویس

یکی از عجیب ترین فیلمهایی که از نظر خالی بندی دیدم،گاهی اوقات فکر میکردم نکنه فیلم تعمد داره تو اغراق در این جور صحنه ها و یک جور نگاه هجوآمیز به این ژانر داره اما خوب نشانه های قاطعی از این طرز نگاه نمیشد پیدا کرد و اونقدر این صحنه ها کم رمق بودن که نمیشد روشون حساب کرد.

اما شاید فیلم بدی برای طرفدارای اینجور فیلمای بزن بزن بی در و پیکر نباشه،چون قهرمان فیلم ،جمعا ۱۰۶ نفر رو تو فیلم میکشه و از ۱۵ گالن خون مصنوعی تو فیلم استفاده میشه و شاید مهمتر از همه اینکه مونیکا بلوچی هم توش بازی میکنه و تو ایران(به خاطر بازی در مالنا) کم طرفدار نداره..

ارزشگداری فیلم :

 لینک فیلم در IMDB

مارادونا،دست خدا

مارادونا،دست خدا

Maradona, la mano di Dio

محصول2007 آرژانتین و ایتالیا

من با خودم عهد کردم که نه از تلویزیون ایران و نه از محصولات رسانه ای داخل، فیلم خارجی نبینم.فقط و فقط به خاطر بحث سانسور و بی اهمیت بودن آسیب دیدن این فیلمها برای پخش کننده هاش.

اما اونفدر عاشق مارادونا وتیم ملی آرژانتتین هستم که دیگه نتونسنتم جلوی خودمو بگیرم و با این توجیه که این یک فیلم ورزشیه و زیاد مورد سانسوری نداره به تماشاش نشستم و بعد متوجه شدم که همین فیلم نزدیک ۲۰ دقیقه سانسور داشته..

اکثر توجه فیلمساز به اعتیاد مارادونا و نشون دادن شخصیت همیشه عاصی و ناآرام اون بوده.

فیلم ابتدا مارادونا رو در زمان حال نشون میده که با مصرف کوکایین راهی بیمارستان میشه و با یک فلش بک به سراغ دیگو ی کوچک میریم که داره کم کم نبوغ فوتبالش رو نشون میده.

هم زمان با جلو رفتن داستان زندگی مارادونا، تصاویری از مارادونای کودک رو میبینیم که یک شب بارونی دنبال توپش رفته و داخل یه چاه آب سقوط کرده و مدام داد میزنه و کمک میخواد تا خانوادش بلاخره سر میرسن و پدرش چندبار(برای شیرفهم کردن تماشاگر)میگه پسرم سرت رو بالا بگیر..و این داستان سقوط و گرفتاری و نجات دیگوی کوچک که به خاطر بازیگوشی تو چاه افتاده همزمان با داستان مارادونای بزرگ روایت میشه که تو چاه اعتیاد و غرور و ثروت سقوط کرده و فقط سعی میکنه سرشو بالا نگهداره..

شاید فیلم واسه یک بار دیدن بدک نباشه(البته واسه طرفدارای مارادونا که کم هم نیستن)اما حرف زیادی واسه گفتن نداره.

از صحنه های جالب فیلم جاییه که دیگو از فتح جام حهانی 86 برگشته ،یک مراسم عروسی مجلل هم برگزار کرده و داره این جشن و شادیهاش رو به رخ دشمناش از فیفا گرفته تا آدمای پولدار میکشه و آخر از همه به صورت اختصاصی تمام اینها رو به قصد تلافی به قصاب محله بچگیهاش که مادر و خانواده اونو به خاطر بی پولی تحویل نمیگرفته تقدیم میکنه.

ارزشگذاری فیلم: