My Blueberry Nights(2007)
نویسنده(مشترک) و کارگردان : کار وای وونگ
زن جوانی که تجربه عشقی ناموفقی را پشت سر گذاشته به کار در یک رستوران مشغول می شود..
این اولین فیلم انگلیسی زبان کار وای وونگ است،چندین اثر مهم این فیلمساز هنگ کنگی مانند این فیلم نامزد نخل طلای کن شده اند و خودش هم یک بار برای فیلم Happy Together نخل طلای کارگردانی را دریافت کرده.
فیلم را می توان اثری جاده ای-رومانس دانست،اگر بخواهیم دنبال ضعف در فیلم باشیم فقط می توان آن را مقداری کم رمق و خالی از شور و هیجان و غافلگیری دانست به اضافه پایان خوش عاشقانه و نخ نما که به راحتی قابل پیش بینی بود.البته داستان فیلم و شخصیتها قابل قبول و خوب هستند،شخصیتهایی که الیزابت در طول مدت کارش در رستوران با آنها برخورد می کند(آن پلیس دائم الخمر و همسرش و ناتالی پورتمن در نقش قمارباز)و داستانهای مجزای هر کدام به خوبی باورپذیر از کار درآمده اند و این مهمترین ویژگی یک فیلم جاده ای است که قرار است در آن یک شخصیت پس از روبرو شدن با یک سری حوادث و شخصیتهای مختلف دچار یک تغییر و تحول روحی و روانی شود.هر چند این تغییر و تحول با یک پایان عامه پسند تین ایجری زیبایی فیلم را مخدوش می کند..
شخصیت آن پلیس دائم الخمر که چیپ های انجمن الکلی ها یا معتادان گمنام را به همراه داشت نقطه قوت فیلم بود،بازیگر این نقش به خوبی از چهره و رفتار یک معتاد به الکل آشنایی زدایی می کند.به گفته خودش"من قهرمان چیپ های سفید هستم"(در این انجمنها چیپ سفید به کسی داده می شود که برای یک روز اعلام پاکی کند)
ارزش گذاری فیلم:
سلام رفیق هادی
ای کاش کاروای پاش به هالیوود باز نمی شد . سنگینی بار حضور نظام استودیویی و شرکتهای تهیه کننده بر دوش کارگردان حس می شه . بر فضای فیلم نیز .
ای کاش نورا جونز در حد همون خواننده گی جاز و ایندی راک و دختر خلف راوی شانکار بزرگ باقی می موند و بازیگری رو تجربه نمی کرد .
ای کاش این فیلم در کارنامه ی کاروای زیر اسم فیلمهایی مانند در حال و هوای عشق یا خاکسترهای زمان یا باهمدیگر شاد و ... نمی بود . فیلمی به کلی ناامید کننده .
دوست و ارادتمندت : ناجور
سلام رفیق
البته اینطور که من در IMDB دیدم این فیلم هالیوودی نیست و فقط زبانش انگلیسیه.فیلمهای دیگه این کارگردان چشم بادامی رو هم هنوز ندیدم.
این هم از اون دسته فیلم هاس که باید تو مود دیدنش باشی تا بهت بچسبه!
به نظر من این فیلم می تونه فیلمی باشه درباره خداحافظی. اگه دقت کنیم متوجه می شیم چند بار توی فیلم کاراکترها با هم خداحافظی می کنن. حالا به اشکال مختلف و در شرایط متفاوت.
بازی ها خوبه، دکوپاژ خوبه، کارگردانی و تصویربرداری و... همه خوبه. اما مشکل بزرگ فیلم در فیلمنامه اش هست که انگار - عمدا - خواسته ساده تر از فیلم های قبلیش باشه.
از بین فیلم های این کارگردان ۲۰۴۶ هم فیلم خوبیه.
من هم با اینکه مشکلش در فیلمنامه بوده موافقم.
فیلمهای قبلیشم هم ایشالاه پیدا شه که ببینم..