سگهای انباری(1992)
کارگردان : کوئینتین تارانتینو
جو کابوت برای اجرای نقشه دزدی اش افراد مختلفی را گرد هم می آورد،اما در نهایت مشخص می شود یکی از افراد به بقیه خیانت کرده است..
تارانتینو این فیلم را با هزینه ای بسیار پایین ساخت،بسیاری از لباسهایی که بر تن بازیگران بود متعلق به خود آنها بود و حتی انباری که در آن فیلمبرداری شده بود و وانتی که در فیلم می بینیم همه متعلق به اعضای گروه است و به رایگان در اختیار گذاشته شده بودند.
مولفه های تارانتینو را به راحتی می توان اینجا در اولین فیلم سینماییش پیدا کرد؛اپیزودهای مختلف که هریک با دنبال کردن یک داستانک یا شخصیت به نقطه مشترکی می رسند،خشونتی که به شکل حیرت آوری زیبا پرداخته می شود،ارجاعات خارج از متن بسیار که فقط یک فیلمباز خارق العاده(چیزی در مایه های تارانتینو)متوجه تمامی آنها می شود،موقعیت های ابزورد و هجوآلودی که در دل اتفاقات فیلم خودنمایی می کنند و استفاده به جا و مناسب از موسیقی انتخابی.
یکی دیگر از مولفه های تارانتینو بازیهای پرشور و حرارت در بازیگرانش است،انگار که با عشق و دیوانگی که بازیگران و گروه فیلمسازی در تارانتینو می بینند همه با نهایت توان و چیزی فراتر از تکنیک و وظیفه خود را وقف فیلم و شخصیتها می کنند.شاید هم تارانتینو توانایی خاصی در هدایت بازیگران دارد(فرقی نمی کند)به هر حال این موضوع باعث می شود تماشای تکه تکه فیلمهای تارانتینو همیشه لذت بخش باشد.
در سکانس آغازین فیلم جایی که شخصیتها درباره مدونا صحبت می کنند کریس پن در بحث شرکت نمی کند،کریس پن برادر کوچکتر شان پن و برادر شوهر سابق مدونا بود.
ارزش گذاری فیلم:
سلام
خوبیه فیلم اینه که هر روز میشه یه دونه دید...
شان پن تو هم؟!
یادمه اون موقع این فیلمو که دیدم با خودم فکر کردم خب حالا بعد از این می خواد چی بسازه؟!
اغلب فیلم های تارانتینو رو دوست دارم. به غیر از یکی دو مورد مثل Jackie Brown یا مثلا Kill Bill 2. البته با Grind House هم زیاد حال نکردم. نسبت به کارهای قبلیش ساده تر بود.
یه گفته مشهوری هست که می گه معمولا بهترین فیلم هر کارگردان اولین فیلمشه. بعد از اون مدام سعی می کنه موفقیت اولی رو تکرار کنه ولی فیلم به فیلم بدتر می شه... این گفته در مورد خیلی ها می تونه مصداق داشته باشه ولی قطعا در مورد تارانتینو نداره.