بعضیها داغشو دوست دارن(1959)
کارگردان : بیلی وایلدر
جری(جک لمون) و جو(تونی کرتیس) دو نوازنده بخت برگشته هستند که از بد اتفاق شاهد یک قتل می شوند،آنها برای فرار از دسن قاتلین در شکل و شمایل دو نوازنده زن به عضویت یک گروه موسیقی زنانه در می آیند و آنجا با دختر زیبایی به نام شوگر(مریلین مونرو) آشنا می شوند..
فاصله بسیار کمی بین یک فیلم کمدی خوب و یک کمدی بد(یا به تعبیر این روزها مبتذل)وجود دارد؛مخصوصاً وقتی پای شوخیهای جنسی(یا به قولی کمر به پایین)در میان باشد زدن انگ کمدی جلف یا مبتذل آسان است. عنوانی که این روزها به بسیاری از فیلمهای ایرانی داده می شود و البته بسیاری از آنها شایسته این عنوان هم هستند.با این توصیفات فیلم بعضیها داغشو دوست دارن نمونه خوبی از فیلمهایی است که با وجود اینکه قصد خنداندن مخاطب را دارند هیچگاه شعور و فهم او را دست کم نمیگیرند و به ادراک او توهین نمی کنند(احتیاجی نیست که بگویم بسیاری از فیلمهای..)
از طرفی فیلم نمونه عالی یک اثر سهل و ممتنع است،داستانی ساده و حتی عامه پسند اما دارای طنز سنجیده و ریتم مناسب که با یک هپی اند دوست داشتنی خاطره ای خوش در ذهن تماشاگر به جا می گذارد.
پایان فیلم نکته جالبی دربر دارد،جری که از دست خواستگار احمق و پولدارش که قصد ازدواج با او را دارد کلافه شده کلاه گیسش را بر می دارد و میگوید "من یک مرد هستم "مرد ثروتمند هم می گوید " خوب، هیچکس کامل نیست!" مشابه این جمله را در این عکس می توانید مشاهده کنید،شاید روی سخن بیلی وایلدر با کسانی باشد که او را کارگردان زیاد بزرگی نمی دانستند و بیشتر فیلمنامه های او را(که آثاری بی عیب و تقص بودند)مهم و تاثیرگذار جلوه می دادند : من یک نویسنده ام،اما خوب هیچکس کامل نیست.
ارزشگذاری فیلم:
آخ
یادت به خیر عمو بیلی .
ارادتمند : ناجور
فیلم های بیلی وایلدر رو خیلی دوست دارم. ظرف سکانس اول با چند تا پلان ساده فضایی بوجود میاره که کاملا باورش می کنی. مثل این می مونه که با دوستی چندین و چند ساله داری حرف می زنی. انگار دوست صمیمیت داره با لبخند یه داستان طنز رو برات تعریف می کنه...
ساده و صمیمی و باور پذیر .. اما خوب هیچکس کامل نیست.