شما،زنده ها(2008)
محصول سوئد،آلمان،فرانسه ..
نویسنده و کارگردان : روی اندرسون
You,the living فیلمی بود که واقعا من رو شگفت زده کرد.فیلمی که مدام درباره زندگی مردم افسرده ای صحبت میکنه که گاهی زندگی و رویاهاشون عجیب و خنده داره.
ارزشگذاری فیلم: 
من هم اینجا نقد یا بهتره بگبم یک ریویو از راجر ایبرت رو به صورت خلاصه شده ترجمه کردم:
در یک دنیای غمزده و یک شهر غمزده، مردم غمگینی زندگی می کنند و همیشه از زندگی و کارشان و اینکه هیچکس آنها را درک نمی کند شکایت می کنند.حاصل چنین دنیایی یک کمدی است و فیلمی که تا به حال کسی مانند آن را نساخته به غیر از کارگردانش "روی اندرسون" سوئدی.
شما زنده ها فیلمیست که مخاطب را هیپنوتیزم میکند.مردم خسته از زندگی و روزمرگی،در دنیایی که هیچ نشانی از شادابی ندارد گرفتار یک روز افسرده کننده دیگر هستند.یک زن الکلی بد اخلاق در حالی که روی نیمکت پارک نشسته به یک مرد چاق و خونسرد دشنام میده که برو گمشو و دیگه نمیخوام هیچوقت ببینمت ولی وقتیکه میفهمه مرد کباب بره واسه شام تهیه کرده میگه شاید کمی بعد اون هم بیاد.یک نوازنده ترومپت در طی حکایت مفصلی شکایت میکنه که 34 درصد از ذخیره بازنشستگیش رو از دست داده در حالی که بر روی تخت با زن برهنه ای که کلاه خود آهنی بر روی سر داره..
و این داستان ها همچنان در طول فیلم ادامه دارند.در فیلم 50 تصویر-سکانس وجود دارد(تقریبا هر سکانس با یک دوربین ثابت در نماهای مدیوم و لانگ شات فیلمبرداری شده).گاهی شخصیت ها مستقیما به دوربین نگاه میکنند و از زندگی شکوه میکنند.یک روانشناس رو به دوربین میگوید 27سال است که به مردم کمک میکند تا شاد باشند و هدفی برای زندگی یکنواختشان پیدا کنند.
این سبکی از کمدی است که در آن شما بلند نمی خندید(اگرچه من فیلم را به همراه کس دیگه ای ندیدم )
ساخت فیلم 3سال طول کشید.18 سرمایه گذار از 6 کشور در ساخت آن سهیم بودند و اکثرا از بازیگران غیرحرفه ای در فیلم استفاده شده.فیلم در جزئیات بسیار ظریف و دقیق است.سبک و ریتم اندرسون با ژاک تاتی مقایسه شده و یقینا هر دوی انها تبحر خاصی در کنترل جزئیات صحنه،دکور،صدا و نور دارند.
لذت خاصی در تماشای چنین فیلمی وجود دارد.شما با تمامی شخصیت ها احساس همذات پنداری می کنید.در غم و اندوه هرکدام شریک می شوید و از سوی دیگر برایتان جالب و خنده دار است که هرکدام احساس می کنند هیچ کس مثل آنها تنها و غمگین نیست.زن الکلی که مدام غر می زند هیچ کس او را درک نمی کند به راحتی قابل درک است: او مادرش را یک سادیست خطاب می کند به خاطر اینکه سر میز شام برایش آبجوی بدون الکل آورده "هدف زندگی چی میتونه باشه وقتی نتونی مست بشی.."
چند سکانس بزرگ و سخت داریم که نشان از استادی اندرسون دارند:یکی جایی که در یک جلس خاص میزهای دراز به هم چسبیدن و زن ها و مرد ها بر روی صندلی در حال اجرای مراسم خاصی هستند.دیگری جایی که مرد سعی میکنه سر میز شام از زیر تمام ظروف رومیزی رو بکشه بیرون و بلاخره سکانسی که زن جوان تصور میکنه با مرد گیتاریست به ماه عسل رفتن.برای این یکی من هیچی نمی تونم بگم غیر از اینکه : شما فقط باید اون رو تماشا کنید.
روی اندرسون 66 ساله از بزرگترین فیلم سازان تبلیغاتی اروپا محسوب میشه اما طی 30 سال فقط 4 فیلم بلند ساخته.من فیلم "آوازهایی از طبقه دوم" اندرسون رو که برنده جایزه هیئت داوران در جشنواره کن 2000 شده بود در Ebertfest (جشنواره راجر ایبرت) نمایش دادم.ما اندرسون رو برای مراسم دعوت کردیم اما اون فقط 2تا از بازیگراش رو فرستاد که یکی از اونها حتی یک جمله دیالوگ هم در فیلم نداشت.
"شما،زنده ها" شاید عنوانی باشد در اشاره به شخصیت هایش: آنها،مرده ها.
در دنیای آنها به نظر نمیرسه همه چیز در تاریکی مطلق باشه اما در بارها(میخانه ها)همیشه زمان تعطیل شدنه.