کتاب قانون(1387)
کارگردان : مازیار میری گاهی به انتظار تماشای فیلمهایی میشینم که
حسابی ناامیدم میکنن.
این بار هم به حساب مازیار میری و پرستویی
که یه کمدی آبرومند ساختن به تماشای فیلمی نشستم که خوب شروع شد ولی هرچه
گذشت سطحی تر و جلف تر شد.
در پایان فیلم تنها نکته( کمی) با ارزشی
که برای فیلم باقی میمونه مطرح کردن و نمایش سفرهای خارجی هیئت های اعزامی
ایران به همایش هایی است که غیر از هدر دادن بیت المال و وقت تلف کردن و
مطرح کردن بحث های تکراری و هدیه دادن و خوردن و..چیز دیگه ای از اونها
باقی نمیمونه و احتمالا این یکی از دلایل اصلی بوده که فیلم مدتی توقیف شده
بود.
فیلم گاهی از ترفندهای کلیشه ای و بی منطق
برای خنداندن و گاهی متاثر کردن تماشاگر استفاده میکنه که شدیدا به فیلم
لطمه زده.
- چراباید خاله و عمه و مادر و خواهرها
همه با هم زندگی کنن؟غیر از این که بهانه ای برای شلوغ کردن و متلک پرانی
در فیلم باشن چه توجیهی در فیلم وجود داره.
- آیا تکه کلام عمه یا خاله(دو شخصیت
اضافی و قابل حذف که فقط و فقط برای مزه پرانی در فیلم هستند)که میگفت چه
جلافتها!! و بارها هم تکرار میشه شما رو به یاد تکه کلام های سریالهای طنز
شبانه تلویزیون نمیندازه که بعد از مدتی از دهن بچه ها در مدرسه شنیده
میشه.
- اصطلاح خواهرمادر که راهنمای لبنانی به
زبان میاره و تکرار اون یه استفاده مبتذل برای خنداندن نیست؟(البته فکر
نکنم کسی مرتبه دوم خندیده باشه)
- گریه خواهر کوچک زیر درخت با صدای بلند و
بیدار شدن رحمان در طبقه بالا از صدای گریه خواهر در حیاط!! و ادامه اون
صحنه از این ضعیف تر و کلیشه ای تر هم میشد باشه؟
- چه زمان و دیالوگ و بازی تلف میشه تا یه
شوخی بی مزه مطرح بشه که دختر نماز طولانی جعفر طیار خوانده..
- اجرای صحنه هایی که مدیر رحمان بهش
مشاوره میده تا حریف رو ناک اوت کنه چقدر نچسب و مسخرست..
از این اجراهای ضعیف و شوخی های با مزه یا
بی مزه که فیلم رو به ابتذال کشوندن که بگذریم بد نیست به استفاده خوب و
به جا از فیلم "روز واقعه" هم اشاره کرد که منتها با استفاده از دیلوگهای
تقریبا مشابه(مانند شصت سال مسلمان بودن) کمی گل درشت شده که البته برای
چنین فیلمی این اشاره مستقیم و رو هم کاملا طبیعی به نظر میرسه و نمیشه
انتظار داشت اشارات در لایه های زیرین باشه که اصلا چنین لایه هایی در فیلم
وجود نداره.. ارزشگذاری فیلم :
|