میلویونر زاغه نشین(2008)
کارگردان : دنی بویلجمال یه آبدارچی مرکز مخابرات است که در مسابقه چه کسی میخواهد یک میلیونر باشد در حال رسیدن به جایزه چند میلیونی است،از طرفی تهیه کننده مسابقه که به جمال شک کرده با کمک پلیس جمال را تحت بازجویی قرار میدن تا به روش تقلبش در مسابقه اعتراف کنه اما جمال با تعریف داستان زندگیش ماجرای دانستن جواب هر سوال رو برای پلیس بازگو میکنه.
میلیونر زاغه نشین فیلم خوبیه اما به نظر من در انتها میشه گفت یه فیلم هندی خوبه نه بیشتر.موفقیت بیش از حد میلیونر زاغه شین واقعا تعجب آوره.این فیلم در10رشته نامزد اسکار شد که براش 8 مجسمه طلایی اسکار رو به ارمغان آورد.این فیلم بعد از فهرست شیندلر(1993)اولین فیلمیه که جایزه بهترین فیلم،کارگردانی و فیلمنامه رو در مراسم اسکار،گلدن گلوب و بافتا کسب میکنه.
بهانه اصلی روایت ماجراهایی که برای جمال کودک و نوجوان اتفاق افتاده و به صورت فلاش بک های تکه تکه بازگو میشه جواب سوالاتیه که جمال در مسابقه میده و گاهی منطق و علت دونستن پاسخ این جوابها غیرموجه و سطحی و غیرقابل قبوله و فیلمنامه فاقد تفکر عمیقه.
مثلا جواب میدان کمبریج در کدوم شهر قرار داره و اطلاعاتی که جمال داد هم باورکردنی نبود و هم معلوم نبود نشون دادن اون چند تابلو چه ربطی به اطلاعات مسابفه قایقرانی که جمال میدونست داشت و گاهی ماجراهایی که جمال تعریف میکنه هیچ ربطی به سوالات نداره.فقط مسئله اینه که در تماشای بار اول مجذوب داستان پرفراز و نشیب پر از فقر و بدبختی و عشق و این چیزها میشیم(که انصافا بد هم نیست)و در عین حال غافل از منطق روایی فیلم میشیم که خوب برای خیلیها هم مهم نیست و بیشتر به این فکر میکنن که جمال جایزه رو میبره یا به عشقش میرسه که خوب چون فیلم هندیه آخرش به جفتش هم میرسه.
-توجه کنید به جواب سوال عکس چه کسی رو اسکناس صد دلاریه،چرا جمال که یک کودک خیابونیه باید اسکناس صد دلاری به گدای کور بده؟،درست اون دوست بچگیهاش بده اما جمال که میدونه اون برای مامانگ بدجنس که اونو کور کرده گدایی میکنه و این پولها به مامانگ میرسه پس چرا با این وجود بهش پول میده،چرا گدای کور باید قیافه رییس جمهور آمریکا روی اسکناس صددلاری رو با تمام جزئیاتش بدونه و فرضا هم که بدونه چرا پس از سالها این جواب باید در ذهن جمال بمونه در حالی که همون موقع تونسته پس از سالها سراغ عشقش رو از دوست نابینای قدیمیش بگیره و تمام فکر وذهنش اونجاست.
از این سوالات بدون جواب در فیلم کم نیست یا توجه کنید به سروان بازپرس که اولش با جریان برق جمال رو شکنه میده اما بلافاصله با شروع داستان جمال مثل یه تماشاگر سینما تحت تاثیر فیلم هندی قرار میگیره.
رقص آخر فیلم هم که جای خود داره و خنده داره.
البته فیلم صحنه های زیبا و ساختار بصری و جذابیت خوبی داره اما خوب به نظر من این همه جایزه براش خیلی زیاده..
ارزشگذاری فیلم :