کابوی نیمه شب (1969)

کارگردان: جان شلزینگر

جو باک(جان وویت) جوان کم تجربه و خوشتیپی است که با آرزوهایی واهی راهی نیویورک می شود،جو در نیویورک با مرد بیمار و آشفته ای به نام راتسو(داستین هافمن) که آرزوی رفتن به سواحل فلوریدا را دارد آشنا می شود..

اصلا انتظار تماشای چنین فیلم مستقل و خاصی را نداشتم.انگار حال و هوای فیلم متعلق به همین سالهای اخیر است..صحنه های بسیاری که ترکیبی از خاطرات،انتظارات و آشفتگیهای ذهنیست فیلم را به تجربه ای منحصر به فرد تبدیل می کند.فیلم در به تصویر کشیدن ذهن جو باک آنقدر صریح عمل می کند که انگار پرده از تخیلات پنهان ذهن تماشاگر برمی دارد..

فیلم موسیقی و ترانه های خوبی دارد و غیر از ترانه بسیار زیبای آن که در طول فیلم تبدیل به موتیف می شود نوای سحرانگیز ساز دهنی در فیلم تبدیل به خاطره ای ماندنی می شود..

ارزشگذاری فیلم:

لینک فیلم در IMDB