ساعت کودکان (1961)

کارگردان: ویلیام وایلر

کارن(آدری هیپبرن) و مارتا دو دوست قدیمی هستند که یک مدرسه شبانه روزی دایر کرده اند؛همه چیز خوب پیش می رود تا اینکه یکی از دختران شرور مدرسه تهمت بزرگی به کارن و مارتا می زند..

فیلم به دو بخش اصلی قابل تقسیم است،حد فاصل این دو بخش شامل اتفاقاتی است که شاهد آن نیستیم یعنی به دادگاه کشیده شدن اتهام وارده به کارن و مارتا،سرباز زدن عمه مارتا برای شهادت دادن به نفع آنها و بلاخره محکوم شدن کارن و مارتا. نحوه ناعادلانه محکوم شدن مارتا و کارن  و نمایش صحنه هایی اضطراب آور از جو دادگاه علیه آنها از حیث دراماتیک می توانست بسیار ارزشمند باشد اما به طرز عجیبی فیلم از تمامی این اتفاقات می گذرد،شاید دلیل آن منبع اقتباس یعنی نمایشنامه لیلیان هلمن باشد که به خاطر توجیهات مکانی و محدودیتهای تئاتری از صحنه های دادگاه گذشته است.

به هر حال با تمهیدی که فیلم در حذف بخش مهمی از داستان اتخاد کرده شاهد جهشی در فضای فیلم و شخصیتها هستیم.این تغییر ناگهانی فضا شاید به نفع فیلم هم باشد که به گمان نگارنده هست.بخش اول پر از کلیشه و اضافه گویی نشان می دهد و شاید گمان یک هپی اند هالیوودی را برایمان تداعی کند اما در بخش دوم با شخصیتهایی محدودتر و درامی درونی تر مواجه هستیم که نه تنها به شدت تاثیرگذار است بلکه پایان تلخ آن ذهن را پس از فیلم رها نمی کند..

- ساعت بچه ها آخرین فیلم سیاه و سفید آدری هیپبرن است.

ارزشگذاری فیلم:

لینک فیلم در IMDB