مارادونا،دست خدا

Maradona, la mano di Dio

محصول2007 آرژانتین و ایتالیا

من با خودم عهد کردم که نه از تلویزیون ایران و نه از محصولات رسانه ای داخل، فیلم خارجی نبینم.فقط و فقط به خاطر بحث سانسور و بی اهمیت بودن آسیب دیدن این فیلمها برای پخش کننده هاش.

اما اونفدر عاشق مارادونا وتیم ملی آرژانتتین هستم که دیگه نتونسنتم جلوی خودمو بگیرم و با این توجیه که این یک فیلم ورزشیه و زیاد مورد سانسوری نداره به تماشاش نشستم و بعد متوجه شدم که همین فیلم نزدیک ۲۰ دقیقه سانسور داشته..

اکثر توجه فیلمساز به اعتیاد مارادونا و نشون دادن شخصیت همیشه عاصی و ناآرام اون بوده.

فیلم ابتدا مارادونا رو در زمان حال نشون میده که با مصرف کوکایین راهی بیمارستان میشه و با یک فلش بک به سراغ دیگو ی کوچک میریم که داره کم کم نبوغ فوتبالش رو نشون میده.

هم زمان با جلو رفتن داستان زندگی مارادونا، تصاویری از مارادونای کودک رو میبینیم که یک شب بارونی دنبال توپش رفته و داخل یه چاه آب سقوط کرده و مدام داد میزنه و کمک میخواد تا خانوادش بلاخره سر میرسن و پدرش چندبار(برای شیرفهم کردن تماشاگر)میگه پسرم سرت رو بالا بگیر..و این داستان سقوط و گرفتاری و نجات دیگوی کوچک که به خاطر بازیگوشی تو چاه افتاده همزمان با داستان مارادونای بزرگ روایت میشه که تو چاه اعتیاد و غرور و ثروت سقوط کرده و فقط سعی میکنه سرشو بالا نگهداره..

شاید فیلم واسه یک بار دیدن بدک نباشه(البته واسه طرفدارای مارادونا که کم هم نیستن)اما حرف زیادی واسه گفتن نداره.

از صحنه های جالب فیلم جاییه که دیگو از فتح جام حهانی 86 برگشته ،یک مراسم عروسی مجلل هم برگزار کرده و داره این جشن و شادیهاش رو به رخ دشمناش از فیفا گرفته تا آدمای پولدار میکشه و آخر از همه به صورت اختصاصی تمام اینها رو به قصد تلافی به قصاب محله بچگیهاش که مادر و خانواده اونو به خاطر بی پولی تحویل نمیگرفته تقدیم میکنه.

ارزشگذاری فیلم: