کلو،ساعت 5 تا 7 (1962)
نویسنده و کارگردان: اگنس واردا
محصول فرانسه ، 90 دقیقه
فلورنس که نزدیکانش او را کلو(کلوپاترا) نیز صدا می کنند،خواننده زیبا و جوانیست.کلو بیمار شده و با نگرانی در انتظار جواب آزمایشش است..
فیلم از ساعت پنج تا شش و نیم قسمت بندی شده و هر شش،هفت دقیقه نوشته ای بر روی تصویر می آید که مثلاً بخش چهارم از 5:18 تا 5:24 ؛بدین شکل مخاطب همراه با کلو مجبور است دقیقه به دقیقه این لحظات نگران کننده و شاید مرگبار را بشمارد و در انتظار جواب دکتر باشد.
فیلم سرشار از جزئیات ریز چه در فرم و چه در محتواست.از همان ابتدا که کلو پیش فالگیر رفته نماها و قاب بندیها نشان از فکر و دقت بی اندازه ای دارد.جامپ کاتهایی که در تصاویر کارتها دیده می شود،حرکات دوربین بر روی کارتی که تصویر اسکلت دارد و در ادامه پایین آمدن کلو از پله ها با آن حرکات دوربین و موسیقی ای که از صدای کفشهای کلو هم در آن استفاده شده همگی نشان از ساختاری قوی و حساب شده دارند.اوج این کارگردانی زیبا را می توان در صحنه تمرین کلو با نوازنده و ترانه سرا دید چه آنجا که هنگام نواختن پیانو،حرکات دوربین همچون کلو که سرش را تکان می دهد از این سو به آن سوست و در نهایت قسمتی که کلو آن ترانه جدید و حزن انگیز را می خواند.نحوه اجرای این ترانه هم در نوع خود بسیار جالب است انگار فیلم پایش را از محدوده رئالیسم به آن سو می گذارد.کلو اولین بار است متن این ترانه را می بیند اما انگار که ندای درونی او باشد ادامه آن را با تسلط و بدون نگاه کردن به متن می خواند به اینها اضافه کنید موسیقی را که از هیئت یک پیانوی تنها خارج شده و پس زمینه مشکی که انگار کلو را به تنهایی و در دنیایی دیگر در بر گرفته(هر چند در پایان ترانه می بینیم این پس زمینه مشکی واقعی بوده و بخشی از پرده دیوار اتاق است)
- با در و پنجره هایی باز
با بادی که همه چیز را بر هم می ریزد
همچون خانه ای متروکم
بدون تو ، بدون تو
همچون جزیره ای تنها
زیر تاخت و تاز دریاها
تمام شنهایم از دست رفته
بدون تو ، بدون تو ..
ارزشگذاری فیلم: