آبادان (1381)

نویسنده و کارگردان : مانی حقیقی

مرجان(فاطمه معتمد آریا) برای پیدا کردن پدر پیرش سراغ همسرش می رود که دو سال است بدون طلاق رسمی جدا از هم زندگی می کنند..

ناامیدکننده بهترین واژه برای توصیف این فیلم مانی حقیقیست.بعضی صحنه ها مخصوصاً جایی که امان و دوستش(شاهرخ فروتنیان) درباره مرجان و آرزو بحث می کنند آنقدر بد اجرا شده که روی اعصاب آدم راه می رود.چند مرتبه هم امان در پایان دیالوگهایش اه(همان شت خارجی) می گوید که ادای این کلمه به شدت تصنعی است.انگار دقیقاً متوجه میشوی که بازیگر حواسش جمع است در این لحظه با عصبانیت بگوید اه،و چه چیزی بدتر از اینکه بازیگر را جدا از نقش و دیالوگش احساس کنی.حرکات سریع دوربین هم گاهی به شدت آزار دهنده و اضافی است به ویژه در صحنه های داخل ماشین.

عنوان بندی ابتدایی فیلم که با تاکسی گرفتن مرجان ادغام شده از معدود صحنه های موفق فیلم است.موسیقی و تدوین این بخش مخاطب را حسابی سرحال می آورد اما متاسفانه این شروع خوب اصلاً ادامه مناسبی ندارد..

ارزشگذاری فیلم: