طبیعت بی جان (1353)

نویسنده و کارگردان : سهراب شهید ثالث

سوزنبانی پیر و سالخورده به همراه همسرش در خانه ای دورافتاده کنار خط راه آهن زندگی می کنند تا اینکه به  آنها خبر می رسد پیرمرد بازنشست شده و باید آنجا را ترک کند..

این هم از آن فیلمهاییست که به نظر من باید به صورت فیلم کوتاه ساخته می شد. ریتم فیلم واقعاً عجیب است،در سکانس های طولانی شاهد غذا خوردن پیرمرد و پیرزن هستیم و گاه کندی و کسالت باری فیلم از حوصله خارج می شود.

البته بی انصافیست که بگوییم آن نماهای طولانی از طبیعت بیجان زندگی آن سوزنبان و همسرش بیهوده بوده است؛تصویری که آن سکانس های آرام و بیحرکت در ذهن باقی می گذارند باعث می شود وقتی به سرنوشت و آینده مبهم و آشفته آن دو فکر می کنیم بیشتر نگران آنها باشیم.در حقیقت شخصیت های ساکن جای گرفته در ذهن ما تاب اتفاقات و نابسامانی های پس از انتهای فیلم را ندارند.

در هنگام تماشای فیلم به ذهنم رسید چقدر خوب می شد فیلمساز،پیرمرد آشفته و سرگردان شهر را پشت میز عرق فروشی رها می کرد و فیلم تمام می شد..

ارزشگذاری فیلم :

لینک فیلم در IMDB