فیلمهایی که می بینیم..

یادداشتهای روزانه درباره فیلمهایی که می بینیم..

فیلمهایی که می بینیم..

یادداشتهای روزانه درباره فیلمهایی که می بینیم..

Doubt

تردید(2008)

نویسنده و کارگردان: جان پاتریک شنلی

پدر فلین کشیش مهربانیست که در مدرسه ای کاتولیک همه او را دوست دارند اما مدیر مدرسه(مریل استریپ)به روابط بین پدر فلین و دونالد که پسربچه ای 12 ساله و سیاه پوست است شک می کند..

کشیش مهربان و خوش برخوردی را می بینیم که در ابتدا موعظه ای غریب و در عین حال عمیق را در کلیسا بیان می کند و در جای دیگر می بینیم که سیگار هم می کشد و در قهوه اش به مقدار زیادی شکر می ریزید.از سوی دیگر مدیر سختگیر و عبوس مدرسه که مو را از ماست بیرون می کشد(در سکانس آغازین مچ تمام بچه هایی که حواسشان به موعظه کشیش نیست را می گیرد) و در حد فاصل این دو خواهر جیمز قرار دارد که بیشتر مخاطب با او همذات پنداری می کند و تردیدی که در پایان باقی می ماند؛ چه رابطه ای بین پدر فلین و دونالد میلر(همان پسربچه سیاه پوست)وجود دارد؟

این همان برگ برنده فیلم است،اطلاعات طوری به تماشاگر داده می شود و مخاطب به قدری شخصیت ها نزدیک می شود که تردید سر جای خودش باقی می ماند.به یاد بیاورید صحنه ای که به یکی از دانش آموزها به خاطر خونریزی بینی اجازه داده می شود به خانه برود،مدیر مدرسه مطمئن است که آن خونریزی عمدی بوده تا پسربچه شرور برای نصف روز هم شده از مدرسه فرار کند اما خواهر جیمز اصلاً اینطور فکر نمی کند و البته ما شاهد هستیم که حق با همان مدیر سختگیر و بدبین است.آیا در مورد رابطه پدر فلین و دونالد هم حق با اوست..؟

فیلمنامه از یک نمایشنامه موفق اقتباس شده است.جان پاتریک شنلی نویسنده نمایشنامه هم بوده و خود او دوباره فیلمنامه را نوشته و کارگردانی کرده.نمایشنامه در سال 2005 جایزه "پولیتزر" برای بهترین درام را کسب می کند و اجرای آن هم در برادوی موفق به کسب جوایز "تونی" زیادی می شود.

فیلم هم در چند رشته نامزد اسکار می شود و جالب اینکه بازیگر نقش پدر فلین و خواهر جیمز برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و زن و مریل استریپ برای بهترین بازیگر نقش اول زن کاندیدا می شوند.(به عبارتی فیلم بازیگر نقش اول مرد نداشته و از طرفی تعیین بازیگر نقش اول و مکمل بین مدیر مدرسه و خواهر جیمز هم پیچیده است)و نکته جالب دیگه اینکه بازیگر نقش مادر دونالد میلر هم که فقط در دو سکانس حضور دارد برای بازیگر نقش مکمل نامزد اسکار می شود.

- در نمایشنامه، دونالد میلر اصلاً دیده نمی شود.

ارزشگذاری فیلم:

لینک فیلم در IMDB

نظرات 1 + ارسال نظر
حسام سه‌شنبه 9 آذر‌ماه سال 1389 ساعت 11:26 ق.ظ http://hessamm.blogsky.com

به نظر من باید آدم متناسب با حس لحظه اش فیلم ببینه. مثلا اگه تو مود خنده باشی بعد یه فیلم درام بذاری، هر چقدرم خوب باشه، باز ازش خوشت نمیاد. یا اگه تو مود اکشن باشی و دلت بخواد انرژیتو خالی کنی یه فیلم رومانس بذاری می خوره تو ذوقت.

این فیلم از اون فیلم هاییه که باید به شدت تو مودش باشی تا ببینی و خوشت بیاد. من بازی ها رو خیلی دوست داشتم. همینطور موسیقی و فیلمبرداریشو.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد