فیلمهایی که می بینیم..

یادداشتهای روزانه درباره فیلمهایی که می بینیم..

فیلمهایی که می بینیم..

یادداشتهای روزانه درباره فیلمهایی که می بینیم..

The Limits of Control

محدوده های کنترل(2009)

نویسنده و کارگردان : جیم جارموش

مرد سیاه پوست فیلم برای انجام ماموریتی وارد اسپانیا می شود و افراد مختلفی را ملاقات می کند و در هر ملاقات یک کبریت بین آنها رد و بدل می شود تا در نهایت ماموریتش را به انجام می رساند.

جیم جارموش را به خاطر فیلمهای مختلفی که از او دیده بودم دوست داشتم در این بین شباهت هایی بین دو فیلم مطرح او ( گوست داگ و مرد مرده ) با این فیلم وجود دارد.مهمترین شباهت شخصیت محوری در هر سه فیلم است.از ابتدا تا انتهای هر سه فیلم با قهرمان عجیب و غریب فیلم همراه می شویم و اگر سیر و سلوکی درکار باشد که هست ما نیز شریک این مسیریم و کلا هر فیلم،فیلم یک شخصیت است و تمام؛شخصیت های دیگر همه در سایه قهرمان اصلی فیلم قرار دارند و در هر سه فیلم گویی باقی شخصیت ها در حکم یک کاتالیزور هستند که قهرمان فیلم به کمال مطلوب برسد که البته این غایت نهایی یا کمال مطلوب(شاید شما عنوان مناسب تری برایش داشته باشید)در دو فیلم دیگر زیباتر و ماندگارتر است .جانی دپ در مرد مرده در قایق به آرامی دراز می کشد و بر روی رودخانه بی انتها به حرکت در می آید.سامورایی سیاه پوست گوست داگ به دست استاد خود به قتل می رسد و از سرگشتگی و بلاتکلیفی که نقطه آخر هر ساموراییست رهایی می یابد و در اینجا مرد سیاه پوست ماموریت را با استفاده از نیروی ذهن به اتمام می رساند و "کسانی که فکر می کنند از بقیه قوی تر هستند" را روانه مرگ می کند.هر سه قهرمان این فیلمها پای به سرزمین بیگانه ای می گذارند و گوست داگ و قهرمان این فیلم به سختی کلامی بر زبان می آورند.

دو روز پیش نقد مجید اسلامی بر این فیلم روخوندم و حس می کنم از این بیشتر اگه بخوام چیزی بگم کاملا تحت تاثیر اون مطلب باشه . توصیه می کنم این مطلب رو از دست ندین ..

اما در پایان بگم با تمام علاقه ای که به جارموش دارم (چقدر هم خوش تیپه) این فیلم،فیلم مورد علاقه من نیست و بر خلاف نظر آقای اسلامی که شخصیت های سرد این فیلم روبه شخصیت های سرد و ماشینی فیلم های آکی کوریسماکی و مخصوصا فیلم آخرش نور در تاریکی – Lights in the Dusk -  شبیه دونسته ،باید بگم با این مقایسه مخالفم و نیمی از کارکرد اون چهره های سرد و بی روح رو در این فیلم نمیشه مشاهده کرد.

- کوریسماکی و جارموش دوستهای صمیمی هستند و جارموش در این فیلم به فیلم The Bohemian Life (1992) کوریسماکی هم توسط شخصیتی که جان هرت بازیگر اونه  اشاره می کنه.

ارزشگذاری فیلم :

لینک فیلم در IMDB

 

نظرات 2 + ارسال نظر
میثم.ع چهارشنبه 17 شهریور‌ماه سال 1389 ساعت 01:47 ق.ظ http://playtime.blogsky.com

جارموش در هیچ یک از فیلم‌هایش در نمایش دنیای "سوررئالیستی" قهرمانان تک‌افتاده‌اش تا این حد رادیکال نبوده، این رادیکالیسم نه تنها در دیالوگها و کنش‌ها که در موسیقی و معماری و... هم خودنمایی می‌کند.
شاید این بهترین فیلم جاروش نباشد (رقابت با مرد مرده کار دشواری‌است) اما بی شک یکی از بهترین هاست.
به قول کنت جونز جارموش آتش‌فشانی‌است که هر دهه یک بار فوران می‌کند (عجیب تر..دهه‌ی 80، مرد مرده دهه‌ی 90 و این فیلم در دهه‌ی اخیر)

راضی جمعه 10 اردیبهشت‌ماه سال 1395 ساعت 08:50 ب.ظ

فیلم مورد علاقه ی من هم نبود اما فیلم هایی که بیشترش در سکوت می گذره می تونه باعث تغییر در ادم (حتی برای چند ساعت) بشه ادم ساکت تر میشه و نمی دونم یه جوره بهتری عمل می کنه از دیدنش پشیمون نیستم و کارگردان هم دوست دارم1

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد